Բյուգելային պրոթեզը ընտրում են այն ժամանակ, երբ հնարավոր է լնդերից բացի որպես հենարան օգտագործել նաև սեփական ատամները: Ամուր, լայն պլաստմասսայե թիթեղին այս դեպքում փոխարինում է թեթև մետաղյա աղեղը, ինչը զգալիորեն նվազեցնում է պրոթեզի չափը, այն դարձնում է ավելի կոմպակտ, հարմար, ամուր և երկարակյաց: Բյուգելային պրոթեզները լինում են կլամերներով և ամրացուցիչներով (կողպեքներով): Բյուգելային պրոթեզները կողպեքներով ամրացման շնորհիվ շատ ուժեղ են, գրեթե անշարժ: Այդ պատճառով հիմնականում ծամելու ճնշումն ընկնում է հենց հենարանային ատամների վրա, որոնց վրա տեղադրվում են հատուկ պսակներ:
Բյուգելային պրոթեզների տեսակներից են տելեսկոպիկ պսակներով պրոթեզները: Դրանք ատամի վրա ամրանում են հատուկ պսակների միջոցով, որոնք բաղկացած են երկու մասից: Առաջինը տեղադրվում է սեփական ատամի վրա: Երկրորդը` պրոթեզի վրա և ինչպես ծալովի աստղադիտակը, մի պսակ սերտորեն նստում է մյուսի վրա:
Պրոթեզներ տելեսկոպիկ (շարժական)
Պրոթեզները տելեսկոպիկ պսակների վրա շարժական պրոթեզների տարատեսակներից են։ Պրոթեզի պահելը ատամին կատարվում է երկու մասից բաղկացած պսակի օգնությամբ։ Առաջին մասը սեփական մետաղակերամիկական պսակն է։ Երկրորդ մասը մետաղական փոքրիկ կափարիչ է, որն ունի զուգահեռ պատեր։ Դա հիշեցնում է ծալքավոր հեռադիտակ. շապիկները հենվում են մեկը մյուսին` ամուր պահվելով իրար վրա։Հարկ է նշել, որ այդ նույն սկզբունքով կարող են պատրաստվել շարժական կամուրջներ։ Դա անհրաժեշտ է այն դեպքերում, երբ մեծ շարժական պրոթեզի ցանկություն չկա, սակայն դեռ հնարավոր է ոչ շարժական պրոթեզի ամրացումը։